Iconology of the Wayfarer Triptych – Detail

Music (often an emblem of wasteful indulgence in Bosch, especially in the Hell wing of The Garden of Earthly Delights triptych) is common to both worlds of luxury, but the Prado panel contains both harp and recorder, while the Paris panel has only a lute. (p.630)

Ironically, these instruments tend to occur in images with angelic musicians in 15th-century Flemish paintings, presumably as prestige instruments associated with (heavenly) court life, in contrast to the more vulgar bagpipes and other peasant instruments. [Winternitz, 1967, 66-85, 129-149; Hammerstein, 1962; Brant, 1944, 186.] (p.647, note 19)

Surrounded by a shipload of grotesque characters plainly the worse for drink, they sit face to face, singing lustily to the sound of a lute (which at the time had erotic associations). (p. 31)

De luit waarop de non tokkelt, steunt deze veronderstelling [het minnespel spelen]. Dit instrument komt in onze 16de-eeuwse taal en beeldende kunst nl. in erotische zin voor. Zo betekende „spelen met der luten hetzelfde als kersen eten [Leuvense bijdragen, 1990, 331] en schilderde Cornelis Metsys vrouwen, die luiten aan een luitensteller brengen [Massys, 16th century] (p. 193)

Jeroen geeft in de non tevens een „suster Lute weer, d.i. een weggelopen non of bagijn, ofwel een vrouw die voorwendt een geestelijke zuster te zijn [Enklaar, 1937, 126; Leuvense Bijdragen IX, 1910-1911, 66]. (p. 193)